Różeniec górski (Rhodiola rosea L.) to roślina zielna zaliczana do rodziny gruboszowatych. Występuje w Ameryce Południowej, Azji i Europie. W Polsce spotykana w Sudetach i Karpatach. Nazwa rośliny wywodzi się od greckiego słowa „rodia”, które wiąże się z charakterystycznym różanym zapachem wydzielanym przez rośliny z rodzaju Rhodiola. Dodatkowo po przełamaniu kłącza i przeschnięciu w jego środku pojawia się różowa barwa. Roślina określana jest również jako różany, złoty lub arktyczny korzeń. Wzmianki o prozdrowotnym działaniu różeńca górskiego odnalezione w Tybecie pochodzą sprzed 1200 lat. Roślina ma szerokie zastosowanie w tradycyjnej medycynie ludowej. Wikingowie stosowali ziele różeńca do wzmacniania sił fizycznych i wytrzymałości. Przez ludy Syberii, Chin i Azji środkowej uznawany był za bardzo cenny środek leczniczy. Surowiec zielarski stanowi kłącze z korzeniami. 

Ziele różeńca górskiego zawiera:

• Glikozydy fenyloppropanowe – rozawidin
• Fenyloetanoidy – salidrozyd
• Flawonoidy
• Triterpeny
• Kwasy organiczne
• Olejki eteryczne 

• Adaptogenne – zwiększające zdolność organizmu do przystosowania się do zmiennych warunków środowiska
• Zwiększające odporność na stres
• Wspomagające pamięć i koncentrację
• Łagodzące napięcie emocjonalne
• Zwiększające wydolność fizyczną organizmu
• Ochronne względem serca
• Regulujące ciśnienie krwi 

• Długotrwałe narażenie na stres
• Zwiększony wysiłek fizyczny i psychiczny
• Zaburzenia nastroju
• Przemęczenie
• Wzmocnienie witalności organizmu 

• Preparatów zawierających ekstrakt z różeńca górskiego nie powinny stosować osoby z chorobą dwubiegunową, podatne na manie oraz stany pobudzenia